Wszystko, co powinien wiedzieć wprowadzający sprzęt o zabezpieczeniu finansowym

Zabezpieczenie finansowe muszą wnieść wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, którzy:

»zdecydowali się na samodzielną realizację obowiązku organizowania i finansowania odbierania od zbierających zużyty sprzęt oraz przetwarzania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych,

»rozwiązali umowę z organizacją odzysku lub ta umowa wygasła,

»zawarli umowę z organizacją odzysku, a ta ogłosiła upadłość lub została otwarta jej likwidacja.

Zabezpieczenie finansowe można wnieść w formie depozytu, gwarancji bankowej lub gwarancji ubezpieczeniowej. Zabezpieczenie w formie depozytu wnosi się na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego prowadzony w Banku Gospodarstwa Krajowego. Gwarancję bankową i ubezpieczeniową natomiast należy złożyć do marszałka województwa (w starej ustawie podmiotem tym był Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej).

Zgodnie z art. 29 ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym podstawą obliczenia wysokości zabezpieczenia finansowego jest:

»dla wprowadzającego sprzęt niewpisanego do rejestru – masa sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, którą zamierza wprowadzić do obrotu w danym roku kalendarzowym,

»dla wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru – masa sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych, wprowadzonego do obrotu w poprzednim roku kalendarzowym.

Wysokość zabezpieczenia ustala się na podstawie masy wprowadzonego sprzętu, obliczając iloczyn masy sprzętu i stawki opłaty produktowej dotyczącej recyklingu zużytego sprzętu.

Przez wprowadzenie do obrotu rozumie się udostępnienie na rynku sprzętu po raz pierwszy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast udostępnianie na rynku to dostarczanie sprzętu w celu jego dystrybucji, konsumpcji lub używania na terytorium kraju w ramach działalności gospodarczej, odpłatnie lub nieodpłatnie. Wprowadzenie do obrotu następuje w dniu:

1) wydania sprzętu z magazynu albo przekazania go osobie trzeciej – w przypadku sprzętu wytworzonego na terytorium kraju;

2) wystawienia faktury potwierdzającej przywóz sprzętu na terytorium kraju z terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo dokumentu celnego potwierdzającego przywóz sprzętu na terytorium kraju z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej;

3) przywozu sprzętu na terytorium kraju w celu wprowadzenia do obrotu.

Wprowadzenie sprzętu do obrotu w przypadku przywozu sprzętu na terytorium kraju z terytorium UE następuje w dniu wystawienia dokumentu celnego (w starej ustawie mowa była jedynie o fakturze potwierdzającej wewnątrzwspólnotowe nabycie sprzętu). Ponadto w przepisach pojawił się warunek, że sprzęt musi być przywieziony w celu wprowadzenia do obrotu.

W przypadku wywozu sprzętu z terytorium kraju można odliczyć od masy sprzętu wprowadzonego masę sprzętu, który został wywieziony z terytorium kraju przez wprowadzającego sprzęt lub innego przedsiębiorcę, jedynie w przypadku posiadania dokumentów potwierdzających ten wywóz na terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim lub wywóz na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego.

Określono również, że wywóz sprzętu musi nastąpić w tym samym roku kalendarzowym, w którym sprzęt został wprowadzony do obrotu (stara ustawa nie określała tego okresu, co powodowało wątpliwości interpretacyjne).